چطور با کودک خجالتی برخورد کنیم؟
| |
«دانلود کتاب های الکترونیکی»
فصل نامه آموزشی ساغر
شماره یکم تابستان 93
مدیریت وب سایت آموزشی ساغر
احمد فرقـــدان
نظرسنجی ساغر
فواید هنر درمانی یا رنگ آمیزی:
-تقویت تمرکز و حواس
-کاهش استرس و نگرانی
-رشد خلاقیت
-سامان دهی فعالیت دو نیم کره ی مغز
-آرامش بخش
-کمک به بهبود بی خوابی و کم خوابی
-کاهش فشار خون و حرارت بدن
-سوزاندن کالری
-مقابله با احساسات منفی
-کاهش افسردگی
-خالی کردن ذهن
-درمان سردرد های تنشی و عصبی
-از بین بردن بعضی از ناراحتی های گوارشی
-کمک به بیماران اوتیسمی برای بهتر ابراز کردن احساساتشون
-جلوگیری از آلزایمر (همانند پازل)
-بهبود اعتماد بنفس و خودباوری
-بهترین درمان برای صرع و تشنج و بیش فعالی
و صد ها چیز دیگه... :)
هنر درمانی از نظر علمی با مدیتیشن برابری داره...
و سالهاست که در کشور های دیگه در دسترس مردم قرار گرفته...
همه پتانسیل این که خلاق باشند رو دارند،اما گاهی اوقات تصورات ما، یا تاثیرات تصورات و انتظارات اجتماعی، سیاست و اقتصاد و جنایت و نفرت، جنگ و بیماری،زندگی روزمره و فراز و نشیب هاش،رشته ی تحصیلی و هرچیز منفی... ذهن مارو درگیر و خلاقیتمون رو سرکوب کرده هنر درمانی راهیست برای رها کردن ذهن در تخیل خودش... برای خودشناسی و گرفتن آرامش و درمان خیلی از تنش هایی که در زندگی باهاش روبرو هستیم. :)
طبق تحقیقاتی که شده رنگ آمیزی دستور استراحت و آروم شدن رو به قسمت مرکزی مغز که منبع انباشته شدن ترس ها و استرس هامونه میده...
رنگ آمیزی کمک میکنه تا خودتون باشید و مهارت ها و نگرشتون رو پیدا کنید.
منبع این توضیحات به زبان انگلیسی برای مطالعه موجوده،کافیه سرچ کنید و بخونید و به این باور برسید که هنر درمانی از نظر علمی هم حتی ثابت شده... :)
...
این کار فقط مخصوص کودکان نیست!
تحقیقاتی هست که نشون میده رنگ آمیزی برای بزرگسالان مخصوصا کسانی که استرس و دغدغه ی فکری دارند بسیار مفیده!
به همین دلیل کتاب های زیادی برای رنگ آمیزی بزرگسالان منتشر شده که ما صفحاتی از اون رو در اختیارتون میذاریم
کتاب های رنگ آمیزی بزرگسال یا همان کتاب هنر درمانی در کشور های شلوغی مثل آمریکا و انگلیس و روسیه و... یکی از پرفروش ترین کتاب هاست... طوری که جدا از فروش در مغازه ها بصورت اینترنتی بیش از یک میلیون نسخه به فروش رسیده است... این روش یکی ازسالم ترین و بی ضرر ترین درمان هاست،به همین دلیل دکتر ها و روان شناس های خارجی برای بیمارانشون کتاب هنر درمانی تجویز میکنند!!! مخصوصا برای دانشجو ها و خانم های باردار و سالمندان...
بسیاری از والدین ، گاهی مجبور به تنبیه فرزندان می شوند،آیا این کار موثر واقع می شود؟تحقیقات نشان می دهد کودکانی که در سنین پایین تنبیه می شوند از سن پنج سال به بعد رفتاری تهاجمی از خود نشان می دهند.
به گزارش واحد مرکزی خبر، روزنامه لوپاریزین نوشت ، بنابر مطالعه ای که در دانشگاه تولان نیواورلئان صورت گرفته است کودکانی که در سه سالگی مورد تنبیه بدنی قرار می گیرند از سن پنج سالگی به بعد رفتار تهاجمی از خود نشان می دهند.
نتایج این تحقیق که در نشریه طب کودکان امریکا منتشر شده است نشان می دهد کودکانی که بطور مرتب مورد تنبیه قرار می گیرند در مقایسه با کودکانی که هیچگاه تنبیه نمی شوند از پنج سالگی رفتار تهاجمی پیدا می کنند.
به گفته پژوهشگران ، پرخاشگری ، فریاد زدن ، تهدید به خرابکاری و بدرفتاری با دیگران از نشانه های رفتار تهاجمی کودکانی است که کتک می خورند.
آکادمی طب کودکان آمریکا نیز به خانواده های امریکایی توصیه کرده است بجای تنبیه بدنی از روش موثر "راندن کودک به گوشه دیوار " استفاده کنند زیرا این شیوه به کودک فرصت می دهد به رفتار خود و عواقب ان فکر کند.
کاترین تیلور پژوهشگر امریکایی معتقد است اگر والدین از تنبیه بدنی پرهیز و روش های غیربدنی استفاده کنند ، کودکان نیز در سنین بالاتر بهتر رفتار خواهند کرد.
گرچه خجالت دوران کودکی، والدینی را که نگران اجتماعی بودن کودک شان هستند نگران می کند، اما آنها می توانند با ملایمت کودک را به سوی موقعیت های اجتماعی هدایت کنند.
گرچه خجالت در دوران کودکی شایع است، اما بسیاری از والدین را نگران می کند. به خصوص آنهایی که به اجتماعی بودن کودک اهمیت می دهند. برخی از کودکان به علت تجربه های سخت زندگی خجالتی می شوند، اما اغلب کودکان خجالتی با این صفت متولد می شوند. برای برخی از کودکان در سنین میانی این دوره زندگی، موقعیت ها و تعامل های اجتماعی ترساننده است. هنگامی که این کودکان در تماس با کودکان جدید قرار می گیرند، احساس راحتی نمی کنند.
آنها نمی توانند یا نمی خواهند اولین گام را در دوستی بردارند، و ترجیح می دهند که یک دوستی بالقوه را رد کنند تا اینکه با فردی ناآشنا تماس داشته باشند. گرچه اقلیتی از این کودکان ممکن دچار مشکل عاطفی باشند، اغلب این کودکان تنها به طور طبیعی انزواجو هستند و در خو گرفتن به موقعیت های جدید کند عمل می کنند.
اغلب کودکان خجالتی پس از اینکه دوره ابتدایی تطبیق یافتن با موقعیت جدید را طی می کنند، می تواند رابطه برقرار کنند و در یک موقعیت اجتماعی عمل کنند. اما اگر پس از این دوره آشنایی تدریجی اولیه، باز هم کودک در ایجاد و حفظ رابطه دچار اشکال بود، باید توجه بیشتری به او کرد.
نهایتا بسیاری (و شاید اغلب) کودکانی که خجالتی هستند، می آموزند که بر این گرایش شان غلبه کنند. آنها به طریقی عمل می کنند که ظاهرا خجالتی و انزواجو به نظر نمی رسند، هر چند که در درون شان ممکن است هنوز احساس شرم کنند. والدین می توانند با ملایمت این کودکان را به سوی موقعیت های اجتماعی هدایت کنند که در آن بتوانند ایجاد موفقیت آمیز رابطه با دیگران را بیاموزند.
آیا می دانید طرح ها و عکس های متفاوتی که کودکتان می کشد ، نشانه چیست و چه اهمیتی دارد؟
تمرین نقاشی کودکان برای تقویت قوه تخیل
بسیار مفید خواهد بود که کودک شما بتواند الگوهایی از وقایع زندگی، اعم از الگوهای برنامه ریزی و سیاست گذاری و نیز الگوهای طراحی و راهبردی، استنتاج و ترسیم کند.
شما می توانید با استفاده از پازل های ساده، از سن پایین این عادت فکر کردن را در کودک تقویت کنید. از کودک خود بخواهید روی یک تکه کاغذ نقاشی بکشد و سپس از او بخواهید آن را به کمترین تعداد، یعنی دو قسمت ببرد و مجددا با استفاده از آن دو قسمت تصویر اصلی را بسازد، و بعد آن را به بیشترین تعداد ببرد و همین کار را انجام دهد.
به تدریج که کودک تان بزرگ تر می شود می توانید نقاشی های مفصل تری بکشید و مانند یک پازل پیچیده آن را به قطعات بیشتری تقسیم کنید.
شما می توانید با خواستن از کودک تان که صورت های شاد و صورت های غمگین بکشد به او کمک کنید تا با احساس های خود ارتباط برقرار کند و احساس های دیگران را بشناسد. عکس های افراد مختلفی را که می شناسد به او نشان دهید و از او بخواهید احساس افراد داخل عکس را بیان کند. این کار به کودک شما کمک می کند تا نه تنها احساس های مختلف را بشناسد، بلکه با دیگران همدلی کند و ارتباط نزدیک تری با آنها برقرار سازد.
نیاز روانی بچه های ما، عبارت است از انتقال اثر شش میم. این شش میم را هر کس در کارنامه گذشته زندگی اش دریافت کرده باشد، میم هفتمش موفقیت است که خود به خود پدید خواهد آمد: 1- تو محبوبی، 2- تو محترمی، 3- تو مطرحی، 4- تو مهمی، 5- تو مفیدی و 6- تو می فهمی.
اگر ما در رفتار و گفتارمان این 6 میم را به فرزندان مان انتقال دهیم میم هفتم "موفقیت" خودبه خود خواهد آمد؛ یعنی باتری روانی انرژی دهنده فرد شارژ خواهد شد. در آن صورت این آدم در تحصیل و زندگی و کار و... . موفق خواهد شد.
ضد این شش میمی که گفتید، آیا چیزهای دیگری هم هستند که اگر پدر و مادرها انجامش ندهند، عکس این نتیجه را بگیرند؟
بله، آرایه 7 «ت» است که خیلی سخت است. این 7 «ت» را هر کسی دریافت کرد، «ت» هشتمش تباهی است که انتظارش را می کشد: 1- تنبیه، 2- توهین، 3- تهدید، 4- تحقیر، 5- تبعیض، 6- تنفر و 7- ترس. همه افراد شکست خورده و جامعه ستیزها و...، در کارنامه های خود این «ت» ها را دارند، یعنی تاثیر «ت» تحقیر با «ت » تحسین، زمین تا آسمان است.»
بنابراین اگر تلاش کنیم که نکات و ویژگی های مثبت فرزندانمان را برجسته نموده و آنها را بابت این ویژگی ها تشویق نماییم به صورت ناخودآگاه و بلکه شاید آگاهانه سعی برآن خواهند داشت تا برای تشویق بیشتر و مورد تایید قرار گرفتن آن ویژگی ها را در وجود خود افزایش دهند.
اگر ما در رفتار و گفتارمان 6 میم را "1- تو محبوبی، 2- تو محترمی، 3- تو مطرحی، 4- تو مهمی، 5- تو مفیدی و 6- تو می فهمی" به فرزندانمان انتقال دهیم میم هفتم "موفقیت" خودبه خود خواهد آمد.
و حال آنکه در صورت تحقیر و تنبیه آنان، خود را به همان صورتی می پذیرند که شما آنها را خطاب نمودید و متصور شده اید. به علاوه این که خاصیتی در تنبیه هست که در تشویق یافت نمی شود و آن ایجاد روحیه مقاومت و لجبازی است . با ایجاد این حالت در وجودش، زمینه ای را برای عدم پذیرش هرچه راستی و درستی است فراهم می کنیم .
کافیست کمی فکر کنید شما بیشتر توسط کسانی که محبت و عشق خود را ابراز می کنند و در ایفای آن خساست به خرج نمی دهند جذب می شوید یا افرادی که مدام با تحقیر شما در جهت لطمه به شخصیتتان فعالیت می کنند.
روانشناسی کودک - روان شناسی کودکان و نوجوان - تبیان
کودکان برای رفتارهای نادرست خود هدف دارند
به عنوان پدر یا مادر، ممکن است بارها با رفتارهایی از کودکتان مواجه شده باشید که از نظر شما رفتارهای غلط و نادرستی بوده اند. در اینگونه موارد، والدین معمولاً سعی می کنند با تنبیه، سرزنش، محروم کردن و... نارضایتی خود را به کودکشان ابراز کنند ولی آیا تا به حال به این فکر کرده اید که «چرا» این رفتار از کودکتان سر زده و «هدف او» چیست؟
آخه چرا این کارها را میکنی؟
واقعیت این است که وقتی کودکان احساس می کنند با رفتار مفید نمی توانند به تعلق خاطر برسند، دلسرد می شوند و دلسردی خود را با رفتارهای نادرست بروز می دهند. در واقع، کودکان برای رسیدن به چهار هدف عمده، مرتکب رفتارهای نادرست می شوند:
یک- جلب توجه
اگرچه کودکان به توجه نیاز دارند ولی سوال این است که چقدر؟ و از چه نوع؟
گاهی اوقات، کودک برای جلب توجه است که کار خوبی را انجام می دهد. در اینگونه موارد اگر کودک به توجه مورد نظر خود نرسد، دیگر آن کار خوب را انجام نمی دهد! یعنی اگر کودک فوراً به توجهی که مورد نظرش است نرسد، به رفتار نادرست متوسل می شود.
راه حل: وظیفه پدر و مادر این است که به کودک خود یاد بدهند اگرچه همه به قدری از توجه نیاز دارند ولی رفتار نادرست، راه رسیدن به توجه نیست! به همین دلیل بهتر است والدین زمانی به رفتار مثبت کودک توجه کنند که او انتظار توجه را ندارد! مثلاً وقتی او به شدت مشغول حل کردن مسائل ریاض خود است به او بگویید: «عزیزم میبینم که حسابی روی دَرست تمرکز کردی و از آن لذت می بری! آفرین!»
دو- قدرت
بچه ها نیاز دارند احساس قدرت کنند. هرکس دوست دارد حداقل روی برخی از جنبه های زندگی خود کنترل داشته باشد. برخلاف تصور عموم، پدر و مادرها با «ممانعت» از اینکه بچه ها بیش از حد روی آنها اعمال قدرت کنند، می توانند کودکان مقتدری پرورش دهند. ما با دعوا یا تسلیم شدن، در واقع قدرت طلبی کودکان را تقویت می کنیم اما اگر با بچه ها دعوا نکنیم و در برابر آن ها تسلیم نشده و درگیر جنگ قدرت نشویم بچه ها می فهمند این راه به قدرت رسیدن نیست!
راه حل: بهتر است به بچه ها حق انتخاب بدهید و بگذارید پیامد انتخاب های خود را تحمل کنند. به این ترتیب، فرزند شما احساس قدرت خواهد کرد و شما نیز کنترل اوضاع را در دست خواهید داشت. مثلاً اگر فرزندتان عادت دارد لباسهای کثیفش را کف اتاق بیندازد و شما مدام مجبورید آنها را جمع کرده و در سبد لباسهای کثیف بیندازید، همین امروز به او بگویید: «سهیل! من فقط لباس های داخل سبد را می شویم!» و واقعاً هم لباسهای کثیفی که او داخل سبد نینداخته است را – حتی اگر احتیاج فوری به آنها دارد- نشویید!
شما با این کار، قدرت بیشتری به او و خودتان داده اید تا اینکه یکسره به او غُر بزنید که باید لباسهایش را داخل سبد بیندازد و با دعوا و جنجال، خودتان آنها را از زمین جمع کنید! در نهایت، اگر او نریختن لباسها در سبد را «انتخاب» کرد مجبور است لباسهای چرک بپوشد. راه دیگر برای قدرت بخشی به فرزندتان، کمک گرفتن از او در کارهای مورد علاقه اش است. مثلاً می توانید بگویید: «زینب! من در ...... مشکل دارم، می خواهی به من کمک کنی؟» به این ترتیب، او می فهمد نقش مهمی در خانواده دارد و این موضوع، به او احساس قدرت می دهد.
سه- انتقام
کودک وقتی درصدد انتقام گرفتن بر می آید که عمداً یا سهواً او را رنجانده باشید.
راه حل: با تلافی نکردنِ عمل کودک رنجیده، و ساختن رابطه ای مثبت، به کودک رنجیده دلگرمی بدهید. همچنین با رعایت عدالت و بدون پذیرفتن اتهام «تو بی انصاف هستی»، احساس حاکم بودنِ عدالت و انصاف را در کودک ایجاد کنید. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «در میان فرزندان خود عدالت را رعایت کنید همانگونه که دوست دارید آنها در نیکی و لطف به شما به عدالت رفتار کنند ».
چهار- عاجز جلوه دادن خود
کودک وقتی تظاهر به عجز می کند که به توانمندی خود ایمان نداشته باشد. او در انجام تکالیف درسی، در روابطش با همسالان، در ورزش و امور خانوادگی و خلاصه در هر کار مهمی ممکن است این هدف را دنبال کند.
راه حل: پدر و مادر با تجدید نظر در معیارهای خود (اگر خیلی متوقع هستند)، با تحسین تلاشها یا پیشرفت های جزئی کودک و با اشاره کردن به قابلیت های کودک می توانند به کودکانی که خود را عاجز جلوه می دهند دلگرمی بدهند. رسول گرامی اسلام (ص) فرمودند: «فرزندان خود را گرامی بدارید... که موجب مغفرت شماست .»
آبراهام مازلو در اول آوریل ۱۹۰۸ در محله‌ای فقیرنشین در بروکلین، ایالت نیویورک، به دنیا آمد. پدرش ساموئل، یک یهودی روس بود. وقتی ساموئل مزلو، از کی¬اِف در اوکراین، به آمریکا رسید، چیز زیادی با خود نیاورد بجز توانایی حرف زدن به زبانهای روسی و یِدیشی. یدیشی نوعی زبان مخصوص یهودیان اروپایی است که با عبری تفاوت دارد. ساموئل یک چلیک ساز (پیت ساز) بود که بعد از توفقی کوتاه در فیلادلفیا، به خانهٔ اقوامش در نیویورک رفت و با آنها زندگی کرد. در آنجا بود که به دخترعموی خود، رُز نامه نوشت و از او خواست تا به آمریکا آمده و با او ازدواج کند. دخترعمویش این کار را کرد، و آبراهام کوچک اولین فرزند از هفت فرزند آنها بود.
کودکان، مدرسه را با نگرشهای پیچیده و قابلیّتهای گوناگون آغاز میکنند. میزان موفقیّت آنان تا حدّ زیادی از نحوه‌ی رویارویی شان با محدودیّتها و قواعد، و چگونگی مسؤولیّت پذیری‌شان مشخّص خواهد شد. کودکانی که نیاموخته‌اند درخانه مسؤول باشند، کارهای عادی و وظایف خویش را به شیوه‌ای معقول انجام دهند، و رهنمودهای والدین را درک کند، در مدرسه با مشکل روبه رو خواهند شد.
در کلاسی که 20 تا 30 شاگرد دارد، حتّی در سطح دبستان، نیاز به رعایت قواعد و محدودیتّها، نظم، و جوابگویی بسیار زیاد است. اگر کودکی طرز برخورد با این مسائل را در خانواده نیاموخته باشد، معلّمانش به سختی می‌توانند وی را به گونه‌ای شایسته با کلاس وفق دهند. بیشتر وظایفی که کودکان در مدرسه انجام می‌دهند، همانهایی هستند که جزء مسؤولیتّهای شخصی آنان به شمار می‌آیند.
در مدارس امروزی، بسیاری از آموزشها به صورت گروهی انجام می‌گیرد، لیکن یادگیری هنوز فرایندی فردی است. شاگردی که به شیوه‌ای مسؤولانه به مدرسه روی آوَرَد، و در انجام مسؤولیّتهای شخصی، خویش را متعهّد بداند، مدرسه برایش تجربه‌ای پاداش بخش محسوب می‌شود، ولی اگر بر عکس باشد، به چنین تجربه‌ای دست نمی‌یابد.
|
او نمی تواند حتی برای دقایقی آرام نشسته و به سخنان آموزگار یا والدینش گوش فرادهد. وسایل بازی و سرگرمی تنها برای مدتی او را سرگرم کرده و پس از مدت کوتاهی ناآرام و بی قرار چیز تازه ای را جست وجو می کند. این کودک، نیاز به تنبیه ندارد؛ بلکه تنها به کمک همه برای بازیافتن آرامش خویش دارد. چرا که مبتلا به «بیش فعالی» بوده و این عارضه او را بازیگوش، بی دقت، ناآرام، حواس پرت و... کرده است. آنچه در پی می آید مطلبی است در با ره بیش فعالی کودکان و ارتباط آن با آموزش. |
